Een gedicht plaatsen?
Home

Oud en ziek zijn

Ik sprak pas mijn hechte vrienden.
Het gaat hen niet zo goed.
Vooral om hém, dat je je zorgen maken
moet.

Ik hoor de verhalen telefonisch aan.
Ik pas ervoor op niet met een oordeel klaar
te staan. Ik houd echter mijn hart vast.
Zó'n opeenstapeling van narigheid. Hoe lang
nog draagt zíj die zware last?

Ik wil hun de hoop volstrekt niet ontnemen.
Dat mág ik ook niet, maar van dokters kunnen
vernemen dat het níet de goede kant opgaat.
Hemeltjelief, wéér straks iemand die me
verlaat? Hoe moet het met zijn vrouw dan?
Óók nogal beperkt, wat een rámpenplan...

Ze wonen daar zo geïsoleerd. Gelukkig nog wel
hun kinderen, zorgzaam als altijd, wat e.e.a.
misschien nog ten goede keert.
Ik weet dat dit ons allen te wachten staat, maar
het is zo'n akelig lot. Van hún leven nu dit dan
het slot?


Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd