Gedichten

Niet gestreden is pijn in het heden

Ik was nog maar een meisje, veertien
Jij had het al gezien
Kwetsbaar niet bang voor gevaar
Je nam me mee in een huis
Je zei voel je maar thuis

Voor ik het wist was ik daar met een andere reden
Had ik maar harder nee geroepen had ik maar harder gestreden
Ik weet niet eens meer met hoeveel jullie waren
Ik kon niet eens denken aan alle gevaren
Ik deed wat me werd gezegd
Jullie hebben me beschadigd voor het leven
Dat meen ik oprecht

Het is niet een keer voorgekomen
Ik leefde niet ik zat te dromen
Ik hield niet van mezelf meer
Het deed niet een zeer
Ik was verdoofd
Er was toch niemand die dit gelooft
Er was toch niemand die het wat kan schelen
Er was toch niemand die mij kon helen

Vaak denk ik was ik maar gestorven
Was ik maar dood gegaan
Ik kon niet eens meer voor een spiegel staan
Het ergste van alles vind ik nog altijd

De spijt
Had ik maar had ik maar
Ik was gestorven van binnen
Moest helemaal opnieuw beginnen

Leren houden van mezelf en een ander
Hoevaak ik ook verander
Dit draag ik altijd in mij
Deze pijn gaat nooit meer voorbij.