Gedichten

Het komt allemaal weer terug: de herinneringen
aan een voor mij zo traumatisch gebeuren...
Ik belandde vijftig jaar geleden in het ziekenhuis
eveneens door een levensgevaarlijk virus

Nog altijd kan ik erom treuren Gescheiden van
mijn babydochter van pas drie maanden oud
Net zo streng geïsoleerd als nu want zwaar
besmettelijk Om alles en iedereen een muur gebouwd

Nooit kon ik erom huilen en vandaag zijn er
opeens de tranen
Twee maanden, zelfs met feestdagen in het
ziekenhuis Prima verzorgd hoor, daar niet van

Wederom zie ik een vijftien jaren mijn kind
dan niet Zij geeft totaal niet meer thuis
Een band, naar zij zelf zegt, voelt zij niet
Voor beiden een bodemloos verdriet

Gelukkig kon zij het goed vinden met haar
vader, had met hem wel die liefdevolle band
Momenteel kent zij een man en kinderen
maar ik verkeer nog altijd in niemandsland.

Dakoyria, 2020.