Gedichten

DEMENTIE

Stilletjes zit je wat te staren
murmelend voor je uit
Het heden, het nu, of wat er was
ben je steeds weer even kwijt.

Dan weer een moment van herkenning
Kind, familie, 0f kennis wat het mag zijn
Heel even weer in het heden
als ik je zo zie, doet me pijn.

Waar is je kracht, je wil gebleven
je oog voor alle moois wat er was
Nu is alles om het even
het interesseert je niet meer, hoe het is.

Als je me aankijkt, met die grote bruine ogen
en je misschien wel iets zeggen wil
Luister, en wacht ik op een uiting
maar je huilt zacht en blijft stil.

Kon ik je maar ergens mee helpen
kon ik maar iets voor je doen
Machteloos zit ik dan naast je
af en toe een knuffel, meer kan ik niet doen.

Iedere week breng ik je een bezoekje
doe dat echt met veel plezier
Ook al weet je het niet, ik blijf komen
en help zo wat mee, aan jou vertier.


Anne.