Gedichten

Ik weet, het was toen een andere tijd,
maar ik beleef nog altijd veel spijt
dat ik geen afscheid van mijn oma
mocht nemen,
zelfs niet écht mocht wenen.
Na haar overlijden moest ik gewoon
naar school toe gaan. Niets van afscheid
nemen, dat kon absoluut niet bestaan...

Kort daarop, het was Moederdag,
geen mens die maar zag
hoe álles mij toen tegen ging staan,
daar voor mij toch ook een oma heen
was gegaan.
Mijn vader éiste dat ik mijn spaarpot
ging omkeren om mijn moeder een
cadeautje te genereren.
Het feit dat ik dat nu nóg weet, zegt
al genoeg.
Mijn pa, die véél te vroeg eiste dat ik de
rol van volwassene op me nam,
om mijn moeder te troosten dan.
Aan míjn gevoelens werd volkomen voor-
bij geleefd,
zoiets helaas al te vaak daar beleefd.

Al schrijvende merk ik nog hoeveel het me
doet.
Nee, met mijn vader en mij kwam het niet
écht meer goed.
Schools léren moest er worden gedaan.
Had ik dat góed verstaan!!
Dat is dan ook het énige dat ik wel goed heb
geleerd. Zoals duidelijk, wel e.e.a. ontbeerd...

Anna Veenstra.