Gedichten

De mens is een geboren loper,
een machine die nauwelijks verslijt.
Een zestigjarige gemiddelde loper
loopt een marathon nog zo snel
als zijn even begaafde gelijkwaardige
twintigjarige medeloper.
In geen enkele andere sport
zijn de prestaties nog zo gelijk
bij zoveel leeftijdsverschil.
Het toont aan dat we gemaakt zijn om te lopen
en er alles bij te winnen hebben.
Het mag dan ook veel energie kosten.

Het nuchtere verstand ziet dat anders.
De hersenen volgen liever de logica
dat we reserve moeten overhouden
voor later, in de verkeerde veronderstelling
dat we bij minder zuurstofverbruik
langer zullen leven.
Dat is helemaal fout gedacht.
De geest die ons commandeert
om onze krachten te sparen
remt het lichaam af
om te doen wat het verlangt en nodig heeft.

Jaren lopen en honderden kilometers afleggen
doen wonderen aan het lichaam.
Je Body Mass Index nooit in gevaar,
gewicht en wat je eet probleemloos
in evenwicht afgestemd op elkaar,
je kunt er maar wel mee varen,
men schat je jonger dan je jaren,
een soepele manier van bewegen,
nooit in ademnood verkeren,
snel kunnen recupereren…
Je vertrouwt erop dat je je zo,
al biedt de toekomst geen zekerheid,
op gezond oud worden voorbereidt.
Voor een oudere loper is lopen
ook altijd weer een beetje herinnering
en vergelijken met zijn vroeger forser loopgeweld
van drive en kracht en snelheid bij elkaar opgeteld.