Gedichten

Een sportvriend, ik tref hem weer in het bad.
Hij is zo heel erg timide, mij verwondert dat.
Hij zit duidelijk niet goed in zijn vel, je ziet
dat uitgesproken op zijn gezicht nu wel.
Wat góed dat hij toch sporten doet, iets wat
eigenlijk wel moet.
Ik herinner me, met enige regelmaat, kreeg ik
nogal negatieve praat.
Dat is zo helemaal niets dan voor hem!
Depressief?, zoals ik hem nu maar bestem...
Bij navraag beaamt hij dan wel dat.
Vanuit éigen ervaring vertel ik hem wat.
Voel mezelf opeens van enige waarde. Zou hij
misschien mijn woorden wel bewaren?
Op mijn uitdrukkelijk verzoek belooft hij naar
een arts te gaan.
Wil zo graag een smile op zijn gezicht weer
zien staan!