Een gedicht plaatsen?
Home

Zo láng alweer...

Ik probeer steeds te vátten wat niet te
begrijpen valt.
Tientallen jaren samen, wat steeds dan
bevalt.
En tóch kan ik er niet meer oproepen
je geur. hoe je liep, hoe je zat, hoe je ging
door een deur.
Er blijft alleen maar het permanente gevóel.
Als ik het benoemen wil toch nóóit wat ik
bedoel.
Is dít nu wat men met loslaten aangeeft?
Datgeen waarvoor ik altijd heb gebeefd?
Het ergste wat ik nú dan mis: het niet meer
kunnen vasthouden wat niet meer is.....

Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is 2 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd