Gedichten

Het is toch een merkwaardige zaak dat ik het
maar nooit staak, het denken aan de verjaardag
van hén die mij ontvallen zijn.
Ik denk er vrijwel áltijd aan, maar vind dat best
fijn.
Heel soms gedenk ik hen met een bloemetje nog.
Dat zet ik in mijn kamer, buiten de tocht.
Zo verleng ik dan nog de herinneringstijd, raak
hen eventjes niet 'kwijt'.
Ik weet niet wat voor een gewoonte het is, maar
denk dat ik nog altijd hen mis.
En dan niet uitsluitend hen die mij het meest
nastaan,
maar ook ánderen kunnen op mijn gedenken
rekenen gaan.
Ach, waarom ook niet? Ik stoor er per saldo
niemand mee en als het míj nu stelt tevree?