Een gedicht plaatsen?
Home

reincarnatie

Hier waar dagelijks brood niet meer bestaat,
waar hij tot stof vergaat
wiens leven ooit woedde storm na storm,
spreekt dood zich uit zijn toegangkelijkste vorm.

Hier waar stilte alleen door vleugel geklapper wordt
onderbroken,
waar niets meer wordt gehaat,niets gewroken
en nog slechts wordt gegeten door tor en worm,
is dood in zijn allerbeste vorm.

Overal-in de nevel laag bij de grond,
de fijne druppels dauw van de ochtendstond-
is dood zichzelf aan het roemen,
zuigen wortels vergangkelijkheid uit de aarde naar
hun bloemen.

Maar waar dood van de wilgen zou moeten stuiven,
nestelt een reiger,zie je vers twijg en blad zachtjes wuiven.
Waar oneindig zwart in het water zou moeten weerspiegelen,
wordt er gezwommen,gesparteld,hoor je eenden stiekem
giechelen.

En aan de overkant begint het allemaal net:
daar is een spikslinternieuwe kindercreche opgezet
waar nieuwe mensjes van wie hoopvol veel wordt verwacht,
het leven wordt bijgebracht.

Ingezonden door yildiz vet

Beoordeel dit gedicht

Er is 2 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd