Gedichten

Op zijn arm steunen
Zijn ogen tegen de wolken laten leunen
Dat is wat hij deed
Hij staart en staart maar en grijnst breed

Die knappe lach
Ik wist altijd al dat ik hem mag
Hij heeft niets verkeerd gedaan
Waarom halen ze hem van mij vandaan?

Hij ligt daar in het sterfbed
Staren uit het venster, weet ik het
Hij kijk met liefde naar die romige dotten in de lucht
Ik heb alle geduld terwijl hij voor de duizendste keer zucht

Hij niest hoest zucht steunt en zit te dagdromen
Hij vraagt zich af wanneer zijn dromen toch uit zullen komen
Ik kijk hem vanuit mijn ooghoek aan
En merk dat hij nóóít meer voor mijn neus zal staan...

Azra Kılıç.