Gedichten

Dageraad
Vogels fluiten, de zon breekt door,
daar gaan de ijdeltuiten
Een nieuwe werkdag, hun trouwdag, de veldslag
Jong en oud gaan zich te buiten aan seks,
drug & rock & roll
in deze egocentrische wereld betekend dat vaak geen weg meer terug
Dank God voor zijn barmhartigheid aan de berouwvolle geest
Hij is ons zeer genadig geweest!

Naar God ben je vol ontzag, thuis doe je je beklag
Waarom die permanente frons, is het hart zo bezwaard?, het is alsof er op glimlachen een straf staat
Nooit heb ik een man gekend die zo gesloten was als een oester, ik vroeg me altijd af is er überhaupt iets dat hij koestert?
Hopend dat het antwoord ja zou zijn, dat deed me het minste pijn
Geluk kost weinig, als het geld kost is het geen ware geluk
We spelen allemaal een toneelstuk
Stop met je geld op te potten, daar krijg je alleen maar vuile handen van, het is een afgod
Zo jammer dat vele denken daar hun leegte mee te kunnen opvullen, ze zijn er op verzot

Wat ooit een speeltuin was is nu een lange harde weg, een waarzeg
voor sommige met veel pech, de ander vindt er een ademweg
Hem die je vreest, heeft voor jou gevochten tot in den dood, dat is het verhaal van het kersfeest
Hij droeg jou smart, geef Hem je hart
Ga Hem met alle vertrouwen tegemoet, Hij nadert al met spoed

Einde aan het gevecht
de zon gaat onder, de sluimering treed in, dit keer niet gewoon een dutje in je rolstoel
Je laat de boel de boel, geeft je over aan alle onmin
Zijn verlossing, hemelse geboorte, het begin

Wie was hij? Ik herinner mij, dit maakte ons zo blij.