Gedichten

Onvergetelijke ramp

Zomaar onschuldige mensen
Op weg naar hun bestemming
Voor werk of vakantie
Maar ieder met hun eigen doel

Veel jonge ouders met kinderen
Misschien voor het eerst zo’n reis
Veel jonge mensen, die verlangde
Naar een onbekend paradijs

Wie kon het vermoeden
Dat het zo zou gaan
Een terroristische aanval
Het einde van zoveel mensen, hun bestaan

Het is niet te bevatten
Waar zijn mensen toe in staat
Om zoiets te kunnen flikken
Zomaar in een moment 289 mensen weggevaagd

Een nationale ramp
Met heel veel verdriet en pijn
Dat er op deze wereld
Nog van die beesten mogen zijn

Als je kijkt naar de beelden
Van zo’n groot raket
Die ze zomaar afschieten
Je hart slaat over als je ziet het gevaarte recht op hun doel gezet

Leef mee met de nabestaande
Hun gezinnen vallen uit elkaar
Het is niet te bevatten
Die pijn gaat nooit over, is veel te zwaar

Als je kijkt naar het bezit van de mensen
Wat er nog gevonden is.
Paspoorten hun eigendommen lijken onbeschadigd
niet te geloven de eigenaar is niet meer

als ik naar die beelden kijk
met afschuw en verdriet
dan voel ik bij mij vanbinnen
menselijkheid liefde en warmte in de wereld bestaat niet.


Anne.