Een gedicht plaatsen?
Home

Afscheid

Mijn gedichten zijn geen stuiver waard
Huisbakkenheid de grootste troef
Alles geschreven aan de open haard
Onzinnigheid en sentimentalisme steken de loef.

Ik teer op mijn misnoegde zelfvoldaanheid
Breek mijn verzen af tot op de laatste steen
Daar holt de dichterlijke vrijheid
Een dubbelpunt, een komma, waar vliegen zij toch heen?

De titels, onderwerpen rollen de deur uit
De clichétaal aan de haal met mijn inspiratie
De valse humor die om het hoekje piept als de beste schavuit.

Ik verstik tussen moraal, huisgezin en vaderland
En ontdek mezelf tussen de laatste spatie:
De figuur die wegvloeit als zand.

Ingezonden door Matthijs Richter

Beoordeel dit gedicht

Er is 4 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd