Gedichten

Zóveel indrukken te ordenen
van de Pinguïnhorden!
Een totaalindruk van deel 3 bleef,
de baby-pinguïns goed op dreef
in hun opvoeding tot zelfstandigheid.
Dat ging niet geheel zonder strijd.

De ouders lieten de halfwas-kids steeds
langer alleen,
maar brachten tóch vis voor hun meteen.
2000 Kleinen veroorzaakten heel veel gekrijs,
de ouders werden er zondermeer uit wijs
wie hun kind was daar dat geluid ging
produceren.
Ik vind dat knap, zou dat nóóit kunnen leren!

Alras groeiden ze op en sprongen in het water,
soms wel een val van 4 meter. Gaat er wéér één
met zijn donzen veren,
kon het tij niet meer keren en moest zwemmen,
leuk of niet.
Onderwater zwemmen met dit verenpak, was
er niet bij. Dus geen vissen vangen en aan pa en
ma blijven "hangen".

Voordelen had het donspak óók:
een grote Stormvogel raakte van de kook.
Hij hapte slechts in een paar veren,
dat kon hem écht wel deren,
liet de halfwas los en was voor het moment
zélf de klos!

Verder gevaar dreigde van de zeerobben,
die lusten een pinguïnkind ook graag.
De jonkies reageerden niet traag en liepen
met een noodvaart over hun rug!
De lobbesen, langzaam als ze zijn, hadden het
nakijken, dat voelde niet fijn.

Wat ik bijzonder vond om te zien was hulp
van een and're pinguïnsoort, nooit gezien...
Die was van een agressievere soort,
verdedigde zijn terratorium zoals dat hoort.
Bijkomend voordeel was dat hij "onze"
pinguïnsoort juist hielp, hoewel niet hun resoort!

Geheel groot geworden werden álle pinguïns
pardoes verlaten door hun ouders,
die niet nalaten zich definitief om te keren
om zo de jonkies te leren voor zichzelf te zorgen
vanaf morgen.

Nu zij eindelijk op eigen poten stonden gingen
ze individueel aan de haal voor een eigen maal.
De groepsnorm was toen dat iets dat over was, goed had gefunctioneerd en niet meer kwam
van pas.

Ze begonnen zich te ergeren aan de "nepperd"
die zij zolang zagen als hun naaste,
terwijl zij zich nu haastten om hem te verwijderen
uit hun midden.
De laatste mocht gaan bidden dat hij het gepik en
geduw overleven zou. Hij stond al snel letterlijk
in de kou. In deze strijd was zijn kop eraf gevallen
en de pinguïns -eerst verbaasd- lieten zich dat
welgevallen.
Uiteindelijk ging ieder zijn eigen gang en was die
"lastpak" niet meer van belang.

Wat GEWELDIG van de wetenschappers om
zo'n nepperd, voorzien van camera's te produceren
om zo de mensheid iets te leren van gewoontes en
leefomgeving van die uiterst grappige vogel,
de pinguïn!!

.