Gedichten

Ik weet niet wat het is,
Rare gevoelens, kweet niet of ik hem nog mis
Je had me nog een kans moeten geven,
Maar ik weet niet of jij past in mijn leven,
ik had niet eens om een kans moeten vragen want jij bent zelf gegaan,
jij hebt een foute keus gemaakt, jij hebt me zonder jou alleen laten staan.
Nooit ga je iemand vinde die net als mij zoveel om je geeft,
Ik was de gene die alles voor je deed, en de gene die voor je leeft.
Teminste dat was hoe het was, nu is het zoals het is,
Maar ik zeg je eerlijk je bent de gene die ik af en toe nog mis.
Ookal hoort het niet meer zo te zijn,
Wat je me op het laatst gaf was een raar gevoel, het was niet fijn,
ik had blij moeten zijn dat ik weer alleen stond, maar ik voelde een soort van pijn.
Omdat ik alles met je wilde delen,
Samen mooie dingen beleve.
Twee paden samen voege,
Maar je snapte niet wat ik bedoelde.
Je leefde in je eigen wereld deed wat je zelf wilde,
Ik had niet door dat ik me tijd verspilde.
Ik had niet door dat je geen toekomst in ons samen zag,
Want die leugens werde verstopt achter je lach.
Die lach die me zo verliefd maakte,
Nooit gedacht dat een jongen mij kon raken.