Wat maakt het dat de tijd
Zich schoorvoetend sleept over de plavuizen
Langs de troosteloze straat met sombere huizen
En de grens tussen heden en verleden openrijt?
Wat maakt de herfstwind zo guur
Het tastbare dat zich van zijn kleuren ontdoet
Het geluk ligt onder de zware voet
Van het slepende en vermoeide uur.
Wat maakt mijn denken zo zwart
De laatste kus der afscheid
Er rest slechts een stuk: mijn grauwe hart.
Een droom, de trage tijd sloeg hem stuk
Nu ben je bevrijd
Dag kleine meid, veel geluk...
© Copyright 2007 - 2024
Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd