Gedichten

De nu inmiddels grote Seringenboom, staat er
heel gewoon alsof het nooit anders was.
We kochten hem aan, zijn planten gegaan en
nu staat hij op een hoek.
Mede op jóuw verzoek, zo kaal was er die plek.
Het bleek in de praktijk een prima stek.
Slechts eventjes heb je hem bloeiend gezien;
werd veel te ziek nadien.
Nu staat hij daar als symbool van onze tijd samen.
Een ieder weet dat ook, kan 't volmondig beamen.
Zo goed mogelijk zorg ik voor hem. Het is alsof
ik nog hoor je stem.
Bloeíen wil hij bést, zij het verschillend per jaar.
Weinig invloed heb ik daarop, bemest heel trouw
en zo staat hij daar, veelal tóp!
Och, mocht hij ooit ter ziele gaan, lijkt het of ik
jóu heb weggedaan. Je weet wel béter, jíj zal niet
vergaan...
Tóch zorg ik daarom góed ervoor, bloeit hij straks
als nooit tevoor.
Het is het laatste concrete ding wat mij van jou
rest. Zelfs je ring draag ik niet meer, die past niet
best.
Zo moet ik beetje bij beetje je nog verder loslaten
gaan. Hopelijk blijft de Sering nog wat staan.....