Gedichten

Twee mensen, samen één.
Altijd samen, nooit alleen.

Die mensen zijn jij en ik.
Twee individuen, samen wij.

Wij staan aan de top, hand in hand.
Kijkend naar waar we zijn beland.

Denkend aan hoe
het sprookje is begonnen.
Trots op wat we samen
al hebben overwonnen.

Het was niet altijd gemakkelijk,
soms zwaar.
Maar we zijn er doorheen gekomen, samen zijn we niet kwetsbaar!

Lachen om onze avonturen.
Allebei zeker dat dit nog
heel lang zal duren.

We reiken naar de sterren,
naar de grote beer.
Die sterren zijn er, keer op keer.
Net als onze liefde,
die stopt ook niet meer.

We reiken naar de zon,
en voelen haar stralen.
Die stralen die de warmte
van onze liefde vertalen.

Ik wil niet alleen op die berg staan.
Ik wil jou naast mij voortaan.

Ik wil mijn hand in de jouwe voelen.
Zonder woorden van elkaar weten
wat we bedoelen.

Ik wil alleen jouw lippen
op mijn lippen.
Want ik weet lieve schat,
dat niemand aan jou kan tippen!

We hebben die hoogte
niet zomaar gehaald.
Zonder onze pure liefde
was die klimtocht gefaald.

Het is de kunst om op
elkaar te vertrouwen.
Het wederzijdse gevoel te hebben
dat je op elkaar kunt bouwen.

Als de wolken het zonlicht dwarsbomen.
Moeten we de warmte van onze liefde in ons laten stromen.

Dan zullen de wolken verdwijnen.
En ben jij voor altijd de mijne!