Gedichten

bruggen waren er altijd al
maar al die brede werden zeer smal
bruggen naar vriendschap kwamen ten val, verbrokkelden
op weg naar 't eeuwig heelal
enkele werden breder, zomaar uit niemendal
het waren de bruggen naar het verval

bang om te vallen blijf ik nu hier
hopend en wachtend op toekomstplezier

de brug naar liefde, wankel en broos
ik hoop dat ze mij mag, weergaloos
vanaf die dag heb ik gediefd
ik wou haar hart stelen, smoorverliefd

maar nu hier, eenzaam en bang
die dekselse bruggen, veel te lang

een dag niet gelachen, een dag niet geleefd
ben ik dan dood? vraag ik beleefd
niet mopperen, denk ik bij mijzelf
nu niet gelukkig maar geluk maak je zelf

vandaag is balen, eerlijk gedicht
hopelijk alles beter bij het ochtendlicht