Een gedicht plaatsen?
Home

Valpartij met fiets

Het jochie, na de klap, terwijl zijn stem brak,
riep huilend om zijn moe. Hij wou naar haar
toe!
Ik, die naar buiten liep, hem bij mij riep,
bekeek zijn zere arm van dichtbij.
De schade viel mee, slechts een lichte snee.
De fiets bleef liggen op de straat. Ik vond dat
dát niet gaat, paste erop toen en snel verdween
hij richting plantsoen. Dáár woont hij en later
kwam zijn moeder naar mij. Ze bedankte me
vlug en ging weer huiswaarts terug.

Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd