Gedichten

Nog steeds bereiken mij berichten over
die Chinese veerboot.
Ik volg het met interesse. Zij veelal dood,
neem ik nog een hap brood.
Er zijn ook moeders en oma's net zoals ik.
Ik neem nog een hap en verslik me bijna
door de beelden die ik te zien krijg.
Herkenbaar is het zeker wat er speelt en
innerlijk wat verdeeld bedenk ik, het had
ook míj kunnen overkomen.
Even laat ik mijn fantasie dan gaan, lijk
erover te dromen.
Het is vreselijk érg, je kunt er niet stil bij
blijven staan. Ik neem nog een stukje brood
terwijl zíj verder vergaan.
Ik hervat verder mijn dag, bedenk dat dat
ook mag.
Als er een noodnummer voor geld verschijnt,
is het zo dat er wat van m'n Eurootjes in de pot
verdwijnt.
Zo lenig ik er mijn 'schuld' , teveel rampen
op mijn bord niet geduld.