Gedichten

Ik ben op, ik kan niet meer,
En dat doet me zoveel zeer,
Heb zoveel fouten gemaakt,
Dat spijt me steeds weer raakt,
Soms wil ik liever dood,
Maar alsnog houd ik mezelf heel groot,
Soms wil ik gewoon opgeven,
Zo kan ik niet meer verder leven,
Mijn hoofd zit vol met vragen,
En zo gaan al mijn trieste dagen,
Stiekem huilen in mijn bed,
Want daar heeft niemand opgelet,
Ik hoop dat dit het einde is,
Tenzij ik mij hierin vergis,
Ik wil het nog een kans geven,
Er zijn genoeg mensen waarvoor ik wil leven,
Ooit heb ik die moed,
En dan gaat het leven hopelijk goed,
Toch heb ik die gevoel wel weer,
Het spijt me maar ik kan echt niet meer!