Gedichten

Gefascineerd heb ik geluisterd, gekeken naar
die heel oude man; 94 is hij, naar is gebleken.
Hij overleefde als één van de weinigen de
atoombom, geworpen.
Zo zonder stralingsschade... Is het geen wonder?
Hij overleefde dan éérst een Jappenkamp,
door zich mentaal op overléven te richten.
Aldus ging hij uiterst beperkt voor de Japanners
dan zwichten.
Wat ik zo bijzonder vind aan dit verhaal?
Hij slaapt heel gewoon, bijna banaal...
Hij líjkt weinig getraumatiseerd. Wél praat hij
weinig erover, fixeert zich liever op het hier en nú.
Dát was dan steeds zijn moraal, zo verdroeg hij
het allemaal.
Práten doet hij alleen als ernaar gevraagd wordt.
In spaarzame bewoordingen, wel wat kort.
De esséntie hoorde je dan wel. Hij vindt uit-
gebreide mededelingen niet nodig. Het is geen
spel!
Zijn jeugd bracht hij uiterst gelukkig door in
Indië. Wie weet ligt dáár dan de basis om de
latere beproevingen te doorstaan. Een stevige
basis gelegd om hoe dan ook voor léven te gaan.
Later, met zijn dochters dan terugkeer op een
Monumentplek. Zij leggen samen bloemen en
de tranen laten niet verstek nu gaan... Mág hij?
Hij heeft zoveel doorstaan...
Wij kunnen ons ervan geen voorstelling vormen,
óók niet na zo'n verhaal.
Ons past slechts eerbied, voor hém helemaal.