Gedichten

En steeds opnieuw is het streven op iets gericht.
Als je kind bent zijn er de school en je vriendjes,
díe bepalen je gezicht.
Dan volgt later de puberteit, je zoekt er voort-
durend de eigen identiteit.
Een studie of baan is er later het plan.
Wordt je dáár mogelijk gelukkig van.
Een partner komt vroeg of laat op je pad.
Er volgen de kinderen; vrijwel vanzelf gaat
dat.
Je bent druk met carriere maken. Aandacht
voor partner en kinderen gaat je raken.
Opeens vliegen de kinderen uit.
Het is éérst wennen, je neemt sámen een
verder besluit.
Als je dán opeens je lieffie mist; die ligt er
voortijdig in een kist.....
Zoek dán nog maar weer een níeuwe zin.
Ík mis er ook nog mijn kind en kleinzoons;
houd er de moed maar eens in!
Nu, weer ouder geworden, -ik beleefde dit
alles-, weer een heel nieuwe orde.
Ik zoek naar een nieuwe invulling.
Het valt me niet mee, tevéél zit er tegen.
Nogal een onthulling!
Vooral nog de laatste stap doen is wat mij
deprimeert. Is dít wel mijn lot dan?
Ik voel me compleet uitgerangeerd.....
Teveel energie om op mijn billen zitten te
gaan; te weinig om vrijwilligerswerk te
doorstaan.
Ik zit mezelf danig in de weg. Val meestal
niemand lastig. Is er voor míj toch een uitweg?
Ik sta er aan het einde van de rit met lege
handen. Met weinigen slechts onderhoud ik
wárme banden.
l