Een gedicht plaatsen?
Home

Ik Kan het niet laten

Hier sta ik nu,
Alsof het me niks kan schelen.
Maar het deed zo veel pijn,
En ik kan het met niemand delen.

Ik moest weg en verliet al mijn vrienden,
En niemand zal ooit begrijpen,
Net als ze me net bedienden,
De pijn, het verlies.

Ik zat in de klas,
En ik kon het niet laten.
Een druppeltje viel uit mijn oog,
En uiteindelijk leek het een bloedplas.

Nu voel ik me niet thuis,
Dit is niet waar ik hoor.
Maar alle herinneringen,
Vrienden en liefde,
Zit in een grote kluis.

Diep in mijn hoofd,
Weet niemand wie ik ben.
Ik ben beroofd,
Van alle gedachten.

Ik ben hier net en wil alweer weg,
Ik heb zo geen leven.
Toch heb ik veel pech,
Want ik wil het niet herbeleven.

Ik zal blijven en een leven bouwen,
Maar de stenen zullen zwaar zijn.
En ik zal een end moeten sjouwen,
De pauze is net voorbij, en ik sta nu op het plein...

Ik heb dit geschreven omdat ik me ongelukkig voel hier,
En omdat het leven moeilijk is om op te bouwen.
Ik zal hier zeker aan werken,
En me vrienden zullen me altijd steunen...

Van een hopeloze jongen...

Ingezonden door Nesta Sikkema

Beoordeel dit gedicht

Er is 6 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd