Gedichten

iedere zondagavond weer
een stil en leeg moment
al zeven jaar lang keer op keer
iets wat nooit went

mijn kinderen weer naar huis
weer die stilte om me heen
wat muziek of iets op de buis
maar ook weer alleen

ik kan een kroeg in vluchten
maar dat doe je niet iedere keer
het zal voor even mijn hart doen luchten
maar thuis weer de stilte bij wederkeer

ik heb het moeten accepteren
en ooit zal het anders zijn
nu is het nog een poos ontberen
gelukkig blijven de kinderen niet klein

om bij een vrouw in de armen te kruipen
daarmee veranderd de innerlijke pijn niet
de onrust zou me blijven besluipen
en verwerk liever in stilte mijn verdriet

een arm en troost is zeker een fijn gebaar
maar om die reden neem ik geen vrouw
je doet gewoon fijne dingen met elkaar
een fijne vriendschap met liefde en trouw

geen geclaim en wantrouwen
vrijheid om te gaan en te staan
zonder elkander te gaan benauwen
ooit durf ik zo een relatie wel weer aan