Gedichten

In een moeilijke tijden zegt men vaak, "DE tijd heelt alle wonden".
Dat dit een grote leugen is, hebben velen aan de lijve ondervonden.
De tijd heeft enkel een verzachtend gevoel aan de hartenpijn,
Je leert het dragen , ermee te leven, maar de wonde zal er altijd zijn.
Op een bepaald ogenblik denk je erover te zijn, je veronderstelt dat de wonde geheeld is.
Maar dan, bij de minste prikkeling, kom je tot de conclusie dat de wonde nooit weggeweest is .
Een van de pijnlijkste dingen die er zijn , is iemand wie je lief hebt, los te laten .
Zelfs al is die persoon uit je omgeving verdwenen, heeft deze nog niet je hart verlaten.
Ook wanneer iemand je kwetst, is het vrij makkelijk om het te vergeven.
Dit vergt enkel wat nederigheid en liefde , maar daarmee is het nog niet vergeten.
Het feit dat we een hart bezitten waarmee we iemand kunnen liefhebben, is heel fijn.
Het is spijtig op te merken dat ditzelfde hart de oorzaak is van veel emotionele pijn.
Het geestelijke aspect van het hart is een prachtig instrument.
Het stelt ons in staat om van diepe pijn naar intense blijdschap over te gaan, en dit in een fractie van één enkel moment.
Dat betekent niet dat de pijn is verdwenen.
Terwijl je blij bent, ben je in je hart aan het wenen.
Je wordt steeds sterker met de jaren, en je leert leven met de pijn.
Maar je bent er niet bewust van , dat de pijn er altijd zal blijven zijn.
Je probeert om de pijn te vergeten.
Maar onbewust blijft het aan je vreten.
Met de gedachte dat je erover bent, tracht je jezelf te doordringen.
Je beseft nog niet dat het onmogelijk is de pijn te verdringen.
Ma een bepaalde tijd kom je tot een onstellende , bikkelharde conclusie.
De gedachte, dat de wonde genezen is , was slechts een illusie.