Gedichten

Hé meisje, daar in die donkere straat?
wat loopt je verloren, het is al laat!
Hoe is dat nare ineens gekomen,
dat er een einde kwam aan je dromen?

Ineens werd jouw leventje omgegooid,
het was zo mooi en liefdevol getooid!
De liefde sprak ineens zo heftig aan,
je ziet die mooie man nog voor je staan.

Hij 'hield' intens van jou, je ging naar bed,
dat is nu hét leven, dat was een pret.
Als dan blijkt dat het alleen lusten zijn,
eindigt die ‘liefde’meestal met veel pijn!

Je dacht toen wel:’Mijn vriend die brengt geluk,’
maar na één jaar liep het helemaal stuk!
Een kindje was reeds een voldongen feit,
het is een geweldige, gave meid!

Ineens zag je vriend toen een ander staan,
hij werd verliefd en keek jou, niet meer aan!
Nu loop je daar maar rond met je verdriet,
weet echter dat God onze Vader,’Ziet.’

Hij roept tot jou:’mijn kind, mijn lieve kind,
zorg toch dat je je plaats bij Mij hervindt!
Hoe kon je zo snel Mijn Weg verlaten,
had je dat nou echt niet in de gaten?

Ik dacht even niet aan de ‘Eeuwigheid,’
iedereen leeft toch zo in deze tijd?
Jawel, maar God laat niet met zich spelen,
er zijn wetten, die vergeten velen.

Keer nu maar om en ga terug naar huis,
daar wacht een kindje, bij een koud fornuis!