Gedichten

Het is me dan wat met taal.
Een ieder heeft zo zijn eigen verhaal.
Zó eenduidig zijn woorden vaak niet.
Misverstanden snel geboren, zoals
je opeens wel ziet.
Het is góed dat we mede over gezichts-
uitdrukking en motoriek beschikken.
Wat een ánder dan zegt, anders zomaar
slikken?
Taal is op zich een prachtig middel.
Kunnen we altijd communiceren, zoals
we willen?
Is het niet afhankelijk van de verschillende
associaties die beide partijen krijgen?
Woorden die zich laten aaneen rijgen tot
verschillende betekenis nogal eens.
Lastig hoor, als een referentiekader
verschilt dan ook opeens...
Met taalgebruik kun je een heleboel,
maar nét dat laatste beetje: intuïtie of
gevoel?