Gedichten

Dementie



Niet meer weten hoe je heet.
niet meer weten wie je bent.
Het ergste wat haar overkomt,
dat ze haar eigen kinderen niet meer kent.

Herinneringen aan voorbije jaren,
komen steeds weer bij haar op.
Haar moeder begint weer te herleven,
ze speelt weer uren met ’n pop.

Ze murmelend onverstaanbare woorden.
en trekt voortduren aan haar rok,
Plukt kale plekjes op haar kleding.
mooie kleding was haar trots.

Soms triest, staart ze je aan met lege ogen.
Voelt ze nog…? Waar denkt ze aan…?
Heel stil en afwezig, uren, dagen,
in eenzaamheid moet ze verder gaan.


Anne.