Gedichten

Lopend door de lange smalle gang
kom ik verderop aan het eind voor de keus te staan.
Zal ik de linker of zal ik de rechterdeur binnengaan?
Schichtig kijk ik om me heen en een tikkeltje bang.
Gelukkig niemand die me naar binnen ziet stappen,
geen een die zag voor welke deur ik koos.
Voorzichtig kijk ik naar rechts en voel me waardeloos.
Het gevoel bekruipt me: kon ik maar ontsnappen en hier uitstappen.
Afstand nemen van wat mijn ogen zien,
ontsnappen aan wat van binnen zo diep voelbaar is aan pijn.
Kon ik de deur achter mij maar weer uit stappen in mijn ware zijn
dan hoefde ik niet meer te vechten, nee niet meer te denken: ooit of misschien.
Dan kon ik de damestoilet achter mij sluiten
en die weer verlaten zonder blikken of blozen.
Wetend dat ik de juiste deur had gekozen
en de pijn van in de spiegel kijken waarlijk voorgoed had kunnen afsluiten.