Een gedicht plaatsen?
Home

De dorpsgek

Iedere stad of dorp kende er z'n dorpsgek.
Mijn geboorteplaats had die dan óók,
hij kletste maar wat uit zijn nek.
Zijn ogen, bloeddoorlopen door de drank,
dichter bij hem komend, viel erg óp zijn
lichaamsstank.
Hij bewoonde wel een aardig huis, zo heel
érg klein. Meestal buitenshuis zijnde, dat
vond hij veel meer fíjn.
Sterk leunend op zijn stok, klonk vriendelijk
zijn groet. Die kwam ook mij als kind, van
verre tegemoet.
Hij was een beetje als wíj, net een groot kind;
bepaald dan niet gehaat, zéker ook niet bemind.
Het sap van zijn pruim stroomde langs zijn
gerimpelde mond. Hij bezat 1 1/2 tand, was
vérder wel gezond.
Hij verdween voor míj wat later dan uit beeld;
ik ben er toen verhuisd. Deze goedmoedige,
oude man. Vast váák erin wel geluisd.....

Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is 1 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd