Gedichten

Ik, die de draad tussen ons weer wilde oppakken,
na ons beider jarenlange ongemakken,
met jóu, mijn lieve ver wonende neef,
met wie ik vróeger zo heel vaak verbleef.

Samen gingen we naar dezelfde school, maar
niet dezelfde klas. Mijn neef, op wie ik zo trots
was. Sámen naar dansles, de relatie met een
1e vriendin verpest. Ik was er getuige van.
Je kon me vertrouwen dan.
Onze moeders, samen zusters, zo heel kort na
elkaar dood. Wij béiden toch wel in nood...



Dán blijkt dat herinneringen zo subjectief zijn;
ik vond de mijne wél, jij de jouwe níet erg fijn.
Ik, in mijn naïviteit had dat wel zo gedacht,
deze gang van zaken nooit meer verwacht...

Nú, het contact nog vrijwel minder dan minimaal,
ik vergeet het dus maar allemaal.
Wel érg spijtig als ik dat innerlijk juist vertaal.