Een gedicht plaatsen?
Home

2 paarden

Een renpaard, glad en sterk en fier,
liep door de wei met ed’le zwier.
’t had dunne poten, vurige ogen,
zijn lange hals was fijn gebogen.

Terwijl ’t zo lui en leeg genoot,
zag ’t aan de andere kant der sloot,
een boerenpaard druk aan ’t ploegen,
dat liep te hijgen en te zwoegen.

Het renpaard bleef een poosje staan,
en zei: "ik ben met je lot begaan,
arm beest! ik liet me door geen dagen,
tot zo’n vernederend werk verlagen".

Wat zie je er uit, zo ruw en ruig,
wat draag je een oud en smerig tuig.
Ik zou me toch warempel schamen,
als anderen me tegen kwamen.

Mij schamen zei het ploegpaard nu,
voor wie? Wel ’t allerminst voor u.
Geen vlijtig paard zal mij verachten,
alleen wie lui is, kan ’t verwachten.

Daarom werk ik mij liever moe,
je mag wel blij zijn dat ik het doe.
Want denk er aan, gij trotse draver,
als ik niet werk, krijg jij geen haver.



Ingezonden door Frans Hermans

Beoordeel dit gedicht

Er is 10 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd