Gedichten

Stíkkend van de zenuwen liet ik hém begaan,
hij die mij in zijn armen rusten liet gaan
om de eerste stappen te zetten op dansgebied.
Ik kon toen nog niet bepaald zeggen: ik geniet...
Het betrof een foxtrot, de passen werden door
de leraar voorgedaan,
daarna moesten wij zélf aan 't oefenen gaan.
De muziek waarop, ik vergeet het nooit:
een e.p.-tje van Chris Barber's Jazzband,
mooier dan ooit!
Allengs ging het béter, breidde het répertoire
zich uit; ook van het type dansen, totdat we
moe waren tot besluit.
Dán een drankje om van alles bij te komen,
de ergste dorst was gelest,
bespraken we met elkaar wie presteerde 't best?
Na een korte onderbreking een Engelse wals,
héérlijk om rond te zweven, variaties niet zo
máls...
Het was de wijze waarop mijn zaterdagavond
werd doorgebracht,
ik was nog maar 15 en dus netjes thuisgebracht!
Wel een heel verschil nu met een discotheek,
veel minder naïef publiek dan en die zien ook
niet zo bleek...
Maar tóch: een heerlijke tijd beleefd en al doende
naar een afsluitend bal gezweefd.
Mode waren toen nog van die wíjde cocktail-
gewaden, redelijk lage hals maar toch bedekt,
terwijl jongens je tóch aanbaden...
Bij het vrij dansen later leerde je elkaar beter
kennen,
kon je verder aan mannelijk gezelschap wénnen!
Ik weet, dat zulke dansscholen nog wel zullen
bestaan,
maar als het dan om populariteit zou moeten gaan?