Gedichten

“Het meisje”

Ik wil niet het meisje zijn die het luidste lacht, of het meisje die nooit alleen kan zijn.
Ik wil niet het telefoontje zijn om vier uur in de nacht.

Ik wil niet meer het meisje zijn die de stilte op vult
De stilte maakt me bang omdat het de waarheid schreeuwt

Alsjeblieft zeg me niet dat we zo’n gesprek hadden omdat ik me dat niet meer herinner.
Bewaar je adem want wat heeft het voor zin.

De nacht roept me en fluistert zacht kom met me spelen.
Ik val en ik laat mezelf gaan en als ik me laat gaan kan ik mezelf alleen maar de schuld geven.

Jij bent bijna perfect waardoor ik mezelf voel als onvolwaardig en bijna defect.
Zijn deze gevoelens echt?
Ik voel me van binnen door en door slecht, ik voel dat ik continu vecht.

Vechten tegen de pijn die ik zelf niet eens begrijp.
Maar mijn probleem is niet de pijn, vroeg of laat zal ik die krijgen, maar de overschatte waarde voor diegene voor wie ik lijdt, zorgt ervoor dat het elke keer een stuk uit mijn ziel bijt.

&MH