Gedichten

Wat bij mij zo is hangen gebleven, zijn
práchtige Nederlands. Ik mocht het beleven.
Ik hing aan zijn lippen als hij sprak.
Niet zozeer om de inhoud, maar de wíjze van
praten, zo heel erg knáp!

Zo ook in de tegenwoordige tijd een schrijver,
waarvoor ik een zwak heb dan.
Ik lees niet zozeer zijn boeken, ben dat voor-
alsnog niet van plan.
Maar zijn verschijning en taalgebruik...
tjongejonge, dat ís me toch puik.

Ach, voor straattaal valt ook wat te zeggen,
dat weet ik best.
Maar gezwicht ben ik voor dat schóne,
ten lange lest!

De ene man, een politicus, al langer dan dood.
De ánder, die tot dusver grote bekendheid
genoot.