Gedichten

Aan rauwe klanken van Ierse muziek en zang
doe ik graag mee.
Ik zie flarden van de Ierse zee, járen terug zo
ontmoet. Nu dan opnieuw begroet door klanken
waarvan ik zó hou.
Onbewust bleef ik trouw aan wat dé vakantie
van mijn leven was. Ik maakte er een danspas,
hield toen maar op.
Mensen die ik ontmoette passeren de revue.
Ook een enkel landschapsbeeld en nú de
suggestie van een whiskyglas, dat voor míj
niet te harden was. Illegaal gestookt en wat
water ernaast. Je verbrandde je slokdarm
inderhaast.

Zozeer worden de geschiedenis en volksaard
bezongen in een song. Het ruwe en harde
bestaan dat weerklonk.
Opeens ben ik weer in díe realiteit, deels maar
gefilterd door de tijd.
Heerlijk om het te hérbeleven. Ik zou voor weer
een trip een príjs wel geven...