Gedichten

In een bevroren ziel,

Helemaal koud, met een verlatend geloof,
Je ziel is bevroren, je hart is doof,
Geen warmte, kun je nog ontvangen,
Je sluit je af, je zit gevangen.

Je leven, ziet er zinloos uit,
In een bevroren ziel, je snuift,
Drugs heeft van je leven, bezit genomen,
En Allah, ben je helemaal vergeten, verloren.

Verlangend, naar dat ene moment,
Dat je kreeg, bij je eerste trek,
Nooit komt dat weer terug, met drugs,
Verslaving, je ondergang, geen rust.

Je leeft nu, in een bevroren ziel,
Dat geen liefde meer kent, of ziet,
Eenzaam slenter je langs de weg,
Alleen met soortgenoten, die je nog kent.

Maar Allah is barmhartig genoeg,
Stop de drugs, dan komt het goed,
Om je bevroren ziel, weer te ontdooien,
Je zult zien, je leven zal zich herboren.

Kinderen in de Islaam, en daar buiten,
Laat je niet verleiden, en misbruiken,
Het woord van Allah, is de drugs die werkt,
Dat zal iedere keer, zichzelf weer, overtreffen.