Gedichten

Snoeien

Mijn takken zijn al stevig
Mijn stam heeft al vele jaarringen
Ik heb al mogen zorgen voor schaduw en beschutting
voor iedereen die dat nodig had
Ontelbaar veel bladeren heb ik al afgestaan aan de wind
Blijven staan ben ik tijdens stormen o zo hevig!

Mijn groeiproces was prachtig, bijzonder en hevig
Ik mocht genieten van het groeien en het bloeien!
En toch; in tijden van droogte of harde wind
vroeg ik mij af of ik wel kreeg wat ik nodig had.
Kan ik blijven staan in zware stormen,
Zijn mijn wortels sterk en stevig?

Van buiten leek ik prachtig, krachtig en stevig
ja, ik was een prachtig exemplaar
Ik groeide groter dan ikzelf verwachtte
was heel tevreden over de top die ik had bereikt.
Toch was ik onzeker over mijn status, had ik genoeg kwaliteit?
Ik zag opeens de Landman naar mij kijken, o wat schrok ik hevig!

De Landman pakte mijn takken, ik beefde hevig!
Hij snoeide mij, wat deed dat onbeschrijfelijk veel pijn!
Waarom sneed hij van mij af wat mij zo dierbaar was,
is dit soms een strenge straf?
Ik dacht nu kan ik nooit meer bloeien
maar opeens voelde ik; wat zijn mijn wortels stevig!

De Landman heeft mij gesnoeid, behoorlijk stevig
tranen stromen over de lege plek en ik voel nog de pijn.
Nooit meer zal ik dezelfde zijn.
Wat ik nu nog niet kan zien en voelen is dat op die lege plek
iets nieuws gaat groeien en eens mag ik voor de Landman bloeien.
Want de Landman heeft met het snoeien een belofte gedaan;
“ Ik laat nooit los wat mijn hand begon”
Na het snoeien kun je weer opnieuw bloeien en groei je tot een
schitterende boom die blijft staan al stormt het hevig!