Gedichten

Intens geluk: met óma naar de kerk!
Zij liep heel langzaam.
Ik maakte me sterk náást haar te
lopen.
Mijn ouders die hoopten dat het niet
door zou gaan; anti-Christenen.
Maar ík wilde gaan.
De kerk, een oud monument.
Ik voelde me er thuis. Zó gewend.
Die mensenmassa die voor hetzelfde
kwam; ik voelde me gebórgen dan.
Met plezier luisterde ik naar de preek
over het Kind, ook door oma bemind.
De Kerstliederen, ik zong ze heel tevree,
wel méé.
Láter, wat géld achterlaten. Dát had ik
prima in de gaten...
Zo kléin als ik nog maar was: wat een
indruk dit alles. Je beseft het later pas!