Gedichten

Toen Gij uit het *niets* deze wereld schiep,
uit 't stof de mens Adam tot aanzien riep,
gaf U hem daar direct, een streng bevel,
bewaar Mijn mooie Schepping voor de 'hel' !

'Hel' in 't begin van de nieuwe aarde ?
Dat was engel Lucifér mijn waarde !
Hij verhief zich, door innerlijke lust,
woont nu daar, waar zijn voet eens rustt'

Hij ging zich ineens tot God verheffen,
maar Die zou hem in zijn hart fel treffen !
Hij werd snel de Hemel uitgesmeten,
heeft nu d'aard ontwricht met holle kreten !

Hij waart daar nu rond met zijn demonen,
klopt bij mensen aan om in te wonen !
Velen hebben hem zomaar aangehoord,
en raken daardoor geestelijk gestoord !

Bij Adam beloofde U 't ons reeds goed,
Uw Zoon zou komen met Zijn Reddend bloed!
Nu zijn wij vrijgekochten door het Lam,
die door 't Lijden onze zonden op zich nam !