Op het oog lijkt het leven zo heel gewoon
Vrachtwagens rijden als altijd voorbij
Niet erg gehaast, eigenlijk nogal monotoon
Mensen zie ik er tóch om boodschappen gaan
Een hongerige vogel dient zich in mijn tuin aan
Je zou bijna denken niets dan een gewone
lentedag
Een vriendin belt me, vrolijk klinkt er haar lach
De overvolle wasmand wacht, mijn dag door
prettige radioklanken gekleurd
Is alles werkelijk zo allemachtig beroerd,
of door immense angst teveel geklaagd en
gezeurd?
Dakoyria, 2020.
© Copyright 2007 - 2024
Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd