Een gedicht plaatsen?
Home

Kind zoek

Met een van angst vertrokken gezicht
sprak de vrouw me aan:
"Had ik soms haar zoon in donker jack
voorbij zien gaan?"

Wij was al wel tien, mar toch: ze had hem
opeens niet meer gezien...
Ik beloofde úit te kijken en zij liep wat
doelloos rond; helaas dat zij aldus haar kind
niet vond.

Toen het mijn tijd was huiswaarts te gaan,
kwam híj er plotseling aan; zich verbazend
over zoveel commotie. Dat snáp je toch niet!

Ik voelde met de moeder wel mee, heb immers
zélf een kind opgevoed
Soms bindt je ze het liefste aan een touw, omdat
je koter bij je blijven moet!

Dakoyria, 2016.

Ingezonden door Dakoyria

Beoordeel dit gedicht

Er is nog niet gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd