Gedichten

Angst maakt alles kapot wat je lief is. Angst, wat is eigenlijk angst? Ik voel het als, niet het leven kunnen leiden wat je wil. Alleen maar bang zijn voor alles wat er om je heen gebeurd en bang zijn voor de verschillende meningen. Het liefst je zelf alleen maar in huis willen opsluiten. Het liefst zo weinig mogelijk praten met mensen, zodat je niks verkeerd kan zeggen.

Eigenlijk wil je alles uitschreeuwen aan iemand, maar het lukt niet en durf je ook niet. Je voelt je niet begrepen door je omgeving. Wie ben ik eigenlijk, wat wil ik eigenlijk? Ben ik gelukkig? Hoe wordt ik gelukkig?

Bestaat het gelukkig zijn, of doet iedereen alsof? Laten we aan de buitenwereld zien hoe perfect het leventje is, terwijl het bij niemand perfect kan zijn?!

Je voelt je opgesloten in je eigen lichaam. Je hoofd ratelt maar door, maar het voelt alsof je leven stilstaat. Dat je niet verder komt dan waar je steeds bent gebleven.

Wat wil ik eigenlijk? Wil ik snel kinderen, om het mijn ouders te gunnen? Of doe ik het voor mezelf? Wil ik trouwen omdat het erbij hoort? Of wil ik trouwen uit naam van de liefde?

Mensen om je heen, maar toch die eenzaamheid voelen..
Mensen die je denken te kennen, maar eigenlijk ook helemaal niet. Een leegte die je binnen in je voelt.

Zal ik ooit een stap verder komen, dan dat ik nu al jaren sta? Zal ik ooit kunnen genieten zonder angst? Het is oh zoo vermoeiend. Na jaren verdriet en proberen, sta ik hier nog bijna op dezelfde plek.

Anoniempje