Gedichten

Twee ouders op rij, fietsen er mijn woning
voorbij. Zij trappen op hun ros heel hárd.
Een best straffe wind die hen nogal tart.
De kindjes zitten verscholen achter hun rug.
Ze beleven nog volop het zonnetje, vlug.
De armpjes om paps en mams geklemd;
díe hebben nog niet plotseling geremd.
Zij kárren maar haastig voort; de regen heeft
hen nog niet gestoord.
Fijn dik gekleed zijn ze er allemaal: een pet,
de wanten en een dikke sjaal.
Zó kunnen ze veilig hun huis of iets doelmatig
bereiken, als zij althans niet hoeven úit te wijken!

Ík keek er van wat huishoudklus aan tafel óp.
Ik volgde er geboeid hun rit, helemaal tóp!
Ik heb zin in een wafel en wat te drinken;
ga dan verder met mijn werk. Wil niet in luiheid
nog verzinken. Mijn karweitje wácht, ik ben er
echt wel op bedacht.

Kalm glijdt deze middag voorbij; zo probleem-
loos, zo vríj...
Vandaag hoor je me echt niet klagen, het gaat
me góed. Zo rústig, zo relaxed, wat mij genieten
doet.