Gedichten

Tja , waar moet ik beginnen ,
alleen bedankt zegt niet genoeg
Jij kwam heel diep bij mij binnen ,
en zag de lasten die ik droeg

Ik dacht dat ik het wel aankon alleen ,
maar dat had ik mooi verkeerd
Nergens kon ik met mijn problemen heen ,
en emoties uiten ? dat had ik nooit geleerd

De lasten die ik op mijn schouders droeg ,
waren voor mij echt veel te zwaar
Ik moest er vanaf , het was genoeg
ik moest het ergens kwijt , maar waar ?

Ik durfde niet om hulp te vragen ,
%u2018 alles gaat goed %u2018 daar hield ik het bij
Het waren mijn lasten , en ik zou ze dragen ,
tot jij je hand uitstak naar mij

Ik had er nog nooit met iemand over gesproken ,
jij was de eerste die erover begon
Ik had pas door dat mijn schild werd doorbroken
toen je zei dat ik altijd langskomen kon ,

Ik wist niet hoe ik het je moest vertellen ,
dus schreef ik het uiteindelijk maar op papier
Uit angst wou ik het langer uitstellen ,
maar de deur stond nu al op een kier ,

De hulp die jij bood , heeft mijn leven verandert ,
ik had het nog nooit eerder zo meegemaakt
En kijk nu naar mij , ik ben een ander ,
ik voelde me welkom , dat heeft me diep geraakt

Door alle dingen met jou te bespreken ,
besefte ik steeds meer wat ik eigenlijk miste
Een moeder om deze dingen mee te delen ,
zonder dat zij mijn toekomst besliste
Het is voor mij nog altijd moeilijk om te zien ,
hoe het eigenlijk hoort te zijn
Ik weet niet of dat is wat ik verdien ,
maar het lijkt me toch wel fijn

Gewoon een knuffel , of een arm om je heen ,
het lijkt zo%u2019n simpel klein gebaar
Even voel je je dan niet alleen ,
even lijkt alles wat minder zwaar

Maar zo simpel is %u2018t helaas niet ,
voor mij was dat echt heel erg vreemd
Een knuffel ? nee dat kende ik niet ,
dat gevoel als iemand je in z%u2019n armen neemt

Gelukkig weet ik nu hoeveel het betekent ,
als iemand gewoon even naast je gaat staan
En zonder dat je er om hoeft te vragen ,
een arm om je heen wil slaan

Dankzij jou ben ik erachter gekomen ,
dat ik niet ben wie ik dacht te zijn
Ik had een beeld in mezelf opgenomen ,
waarin ik alleen maar zorgde voor verdriet en pijn

Bij deze bedank ik je nog een keer ,
voor wat je zei en wat je deed
Dankzij jou draag ik geen masker meer ,
weet dat ik dat nooit vergeet

Het leek zo veilig om me te verstoppen ,
niemand die iets wist of zag
Maar nu ik weet dat ik altijd aan kan kloppen ,
laat ik mezelf zien , elke dag

Jij bent voor mij een voorbeeld geworden ,
van hoeveel luisteren voor een ander kan doen
Ik ben een ander mens aan het worden ,
daarom sluit ik dit gedicht af , met een knuffel en een zoen