Gedichten

In déze tijd waar men veel eten wég smijt,
herinner ik me nog goed wat mijn moeder
me leerde dat móet:
bewerken van bijvoorbeeld júist oud brood.
Zíj die me het recept aanbood voor broodpap.
Dat gaf voor míj gemak, zo brood in melk
verwarmd. Een klontje boter erin gedaan en
dan maar smúllen gegaan.
Lékker met wat suiker erbij en ík dan heel blij.
Nee, dan haar beroemde Wentelteven! Brood,
ontdaan van korsten, die je éven in melk met ei
liet zweven. Dán in de boter bakken gegaan,
wat kaneel werd er óók bij gedaan.

Ja, men was árm in die tijd. Van een koelkast
kreeg je geen spijt, maar die wás er domweg
niet, laat staan een vriezer. Zoiets verzín je toch
nooit voor je verdriet...

Zo kenden we ook wel een kliekjesdag.
Of ik dáár nu zo ongelukkig van werd?
Je zág een en ander wel, maar wist niet beter.
Géén verspilling in elk geval, naar het nú zou
heten.