Een gedicht plaatsen?
Home

Vluchteling

Met gebogen rug loopt hij door de stad
Zijn donkere ogen kijken nietvermoedend om zich heen
De plunjezak op zijn rug was het enige wat hij had
Hij was een vluchteling, helemaal alleen

Het was een Afghaanse jongen, nog maar twaalf jaar
Helemaal alleen loopt hij, hij lijkt wel onzichtbaar
Niemand let op hem,
Terwijl zijn gedachten zaten helemaal klem

Hij loopt door en maar door
Hij is vanuit zijn Afghaanse stulpje naar het verre Holland gekomen
Misschien had hij het gevoel dat hij hier beter kon wonen

Zomaar valt hij neer
Van uitdroging, honger, ziekte, pijn?
Wie weet...
Hij verdween van deze wereld.

Zijn lijk ligt op de Twentse straten
Iedereen zit erover te praten
Maar ze zijn zo laf om het niet te begraven
Arme hij.

Ingezonden door Azra Kilic

Beoordeel dit gedicht

Er is 3 keer gestemd.

Tags

© Copyright 2007 - 2024

Merknamen en domeinnamen eigendom van Internet Ventures Ltd - website via licentie in beheer door Volo Media Ltd